Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».

Zdumiony jestem niemocą, jaka ogarnia mnie, kiedy muszę zostawić swoje ważne sprawy dla jednej chwili modlitwy. Pamiętam jeden tydzień spędzony na rekolekcjach ignacjańskich. Totalne odcięcie od mediów, plotek i całego tego światowego zgiełku. Skok na głęboką wodę modlitwy. Po powrocie byłem innym człowiekiem. Kilka razy więcej pokoju w sercu. Dystans do obżarstwa i trosk doczesnych. Miłość do ciszy. Ale z czasem hałas świata zrobił swoje. Wróciło stare. Stres. Świecidełka życiowego jarmarku kompletnie owinęły mnie wokół palca. Wieczny brak czasu na wszystko. Miałem czuwać, a nie czuwam. Miałem się modlić, a się nie modlę. Nadchodzi „ten dzień”. Jezus mówi, że przyjdzie na wszystkich i że musi przyjść. Jeśli chcemy tego wszystkiego uniknąć, musimy czuwać i modlić się. Kto wie, może to ostatni moment, aby coś zmienić.