Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb!” A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie».

Już zeszłotygodniowe Osiem Błogosławieństw było swego rodzaju tekstem w dzisiejszym czasie mało atrakcyjnym. Cisi, ubodzy, wprowadzający pokój, pokorni to nie dzisiejsi frontmeni, liderzy, skoncentrowani na osiągnięciu sukcesu. Adresaci błogosławieństw raczej świadomie rezygnują, wyzbywają się cząstki siebie, pozostają w cieniu. A dla nich właśnie Jezus zarezerwował już miejsce w niebie, dał obietnicę wiecznego szczęścia. Tekst dzisiejszy to swego rodzaju rewolucja, przewrót. Jezus wzywa nas do postawy zupełnie szalonej: nadstaw drugi policzek, oddaj to, co masz, poświęć dla drugiego więcej, niż on od ciebie oczekuje. Zatem nie rozpychaj się łokciami, nie dąż do sukcesu po trupach, nie rozliczaj skrupulatnie tych, których wsparłeś. Jezus ciągle powtarza, żeby lokatę na życie zakładać w niebie, a nie tu, w doczesności. Bądź wobec siebie uczciwy i wymagający, a wobec bliźniego miłosierny. Takim chce Cię widzieć Bóg, a najprościej uczyć się tego od Maryi.