Glosolalia

Ten fenomen, który polegał na mówieniu obcymi językami, nie przestaje zdumiewać. Księga Dziejów Apostolskich opowiada o nim trzykrotnie.

Pierwszy raz w obecnym pierwszym czytaniu, a więc w relacji o zesłaniu Ducha Świętego. Drugi raz pojawia się w opowiadaniu o chrzcie, jakiego pierwszemu pogańskiemu domowi, domowi Korneliusza, udzielił św. Piotr. Trzeci raz spotykamy go w narracji mówiącej o spotkaniu w Efezie uczniów, którzy otrzymali jedynie tzw. chrzest janowy, odnoszący się do św. Jana Chrzciciela. Gdy od św. Pawła otrzymali chrzest „w imię Pana Jezusa”, pojawił się dar glosolalii.

Dar języków zapowiedział już Jezus Chrystus. Tak to zapisał św. Marek: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą”. Dar to wyjątkowy i zdaje się, w pierwotnym Kościele bardzo pożądany, wręcz znak szczególnego wybrania. Ale przy tym chyba jakoś przeceniany wówczas przez niektórych, skoro św. Paweł upominał Koryntian: „Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący”.

Czym w istocie są owe języki? Heterais glossais lalein, bo tak w greckim zapisie Dziejów Apostolskich brzmi zwrot „obcymi językami mówić”, używa rzeczownika glossa, który w słowniku klasycznej greki jest czymś innym niż kuria. Kuria to tzw. słowa główne, używane powszechnie, a glossa to słowa nadzwyczajne, rzadkie i niezwykłe. I chyba tutaj znajduje się klucz do zrozumienia tamtego fenomenu glosolalii. Była ona, ubieranym w słowa niezwykłe, przeżyciem religijnym, u którego źródła stało działanie Ducha Świętego. Świadkowie nie tyle pozostawali pod urokiem z nagła uzyskanego daru bycia poliglotą, ile widzieli niezwykłe działanie Pana Boga i ono przekonywało ich do prawdy o Bogu Zbawcy, obdarowującym swoim Duchem. Świadkowie glosolalii z dnia Pięćdziesiątnicy, choć pochodzili z wielu krajów i ludów imperium, znali grekę, a wielu język aramejski. Ich wprawiał w zdumienie żar owych glossai, słów nadzwyczajnych, rzadkich i niezwykłych, i w nich widzieli działanie samego Boga.