Niewiele wydarzeń z ziemskiego życia Jezusa jest przedstawianych jednocześnie przez Ewangelie i inne pisma Nowego Testamentu. Jednym z nich jest przemienienie na górze. W liturgii świątecznej słyszymy o nim dwa razy: oczywiście w święto Przemienienia Pańskiego oraz zawsze w II niedzielę Wielkiego Postu. Tylko w pierwszym przypadku przed Ewangelią o objawieniu na górze jest czytany fragment brzmiący jak narracja ewangeliczna. Pochodzi on z 2 Listu św. Piotra i przekazuje świadectwo o Jezusie: „Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: »To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie«. I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej”.

Fragment ten jest zbieżny z czytaną dziś Ewangelią. Dlaczego więc dziś go nie słyszymy? Jaki związek z przemienieniem Jezusa ma tekst św. Pawła, który wcale nie wspomina o tym epizodzie? Wszystkie trzy czytania niedzieli tworzą całość. Ich połączenie pozwala lepiej zrozumieć znaczenie każdego z nich, a zwłaszcza Ewangelii. Przemienienie nie ma jednego znaczenia. Jego bogaty sens rozpoznano w głównych nurtach chrześcijaństwa. Na Wschodzie interpretowano to wydarzenie jako odsłonięcie się tajemnicy, która kieruje pragnienia wierzących ku pięknu królestwa Bożego, ukazuje im chwałę drugiego przyjścia Jezusa i zapowiada ich upodobnienie się do uwielbionego Chrystusa. Zachód natomiast akcentował jego rolę w formacji uczniów.

Na początku ich drogi z Jezusem do Jerozolimy w przemienieniu swojego Syna Bóg umacnia ich wobec skandalu krzyża. Ogłasza Go im jako swojego Syna, wzywając do słuchania Go. Właśnie do pedagogicznej funkcji tego wydarzenia dobrze pasuje treść fragmentu listu św. Pawła. Apostoł przestrzega w nim przed kierowaniem pragnień ku materialnym wartościom i przyjemnościom. Zachęca słabych chrześcijan do ufności w moc Bożą, a chwiejnych do wytrwałości na drodze, którą poszli wcześniej pierwsi uczniowie Jezusa. Wezwania św. Pawła mają taki sam cel jak przemienienie: dać siłę i odwagę wierzącym w Chrystusa na drodze krzyża, która prowadzi do chwały.