Ludzkość wciąż przerabia tę samą lekcję

Adam Szewczyk


|

GN 05/2016

Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.


Ludzkość wciąż przerabia tę samą lekcję

Czytam dzieciom Biblię. Im więcej czytam, tym więcej odkrywam. Odkryłem na przykład to, że ludzkość od początku przerabia wciąż tę samą lekcję. Bóg daje nam życie, uwalnia z niewoli, błogosławi. Na początku jesteśmy pełni wdzięczności. Ale z czasem ta postawa słabnie. Zapominamy o Bogu i skupiamy się na sobie.  I pomalutku, jak po równi pochyłej, staczamy się w przepaść. A kiedy dosięgniemy dna, przypominamy sobie o Bogu i wołamy: „Ratuj!”. I On nas ratuje. Daje nowe życie, wyprowadza z niewoli. Na początku jesteśmy Mu wierni, ale z czasem… itd., itd. W kółko powtarzany ten sam schemat: od spowiedzi do spowiedzi. Nawet najbardziej rozwinięte cywilizacje upadają. Teorii jest pewnie wiele, ale ja mam swoją: odrzucenie Boga jest zawsze początkiem końca. Ufam, że i dzisiaj Jezus z litością patrzy na naszą cywilizację. Nauczaj nas, Panie, bo czuję, że niezłe lanie nas czeka.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.