1 Po co ta wyliczanka władców, począwszy od rzymskiego Cezara, a skończywszy na kapłanach świątyni jerozolimskiej? Po pierwsze – po to, by historię zbawienia osadzić w realiach historycznych. Bóg nie działa w zaświatach, ale w konkretnych okolicznościach, a więc także tu i teraz. Po drugie – po to, by pokazać, że Bóg sprawuje władzę nad światem w inny sposób niż politycy. Sam wybiera ludzi, do których kieruje słowo posłannictwa. Prorocy nieraz bywali w konflikcie z władzą, ponieważ są zawsze znakiem władzy większej, nie z tego świata. Głos Boga bardziej słychać na pustyni niż na salonach władców. Adwent przeżywamy w czasie potężnych niepokojów. Putin, Obama, Hollande i inni przeminą, tak jak przeminęli Tyberiusz, Piłat czy Herod. A słowo Boże jest wciąż kierowane do człowieka. Słychać go na pustyni, czyli daleko od zgiełku polityki i mediów. Adwent jest zaproszeniem, by taką „swoją” pustynię odnaleźć.



2 „Głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów”. Postać Jana jest kojarzona z Adwentem. Jego misja i osoba mogą być też odniesione do Roku Miłosierdzia ogłoszonego przez papieża. Świat potrzebuje proroków, którzy wzywają do nawrócenia, do zanurzenia się w rzece Bożego miłosierdzia, do pokuty za grzechy. Świat nie stanie się lepszy, jeśli ludzie nie nawrócą się do Boga, jeśli nie uznają Jego władzy, jeśli nie oddadzą Mu grzechów. W każdym zagubieniu mogę się odnaleźć w Bramie Miłosierdzia, czyli w ramionach miłosiernego Ojca. Adwent jest zaproszeniem nad Jordan swojego nawrócenia.



3 „Przygotujcie drogę Panu”. Adwentowe roboty drogowe. Chodzi o zasypywanie dziur, niwelowanie pagórków, prostowanie krzywizn. Naprawianie dróg kryje w sobie ideę porządku i czystości. Wychodzenie z „dołów”, szukanie ładu, harmonii, pokoju. Zaprowadzanie porządku w niespokojnym sercu, w życiu modlitwy, w sferze emocji, w relacjach z innymi. Jest co robić! Porządek i czystość nie są celem samym w sobie. Są dla kogoś. Porządkuję mój dom, bo chcę Ciebie, Panie, ugościć, bo tęsknię za Tobą, kocham. Adwent jest czasem pracy nad sobą.



4 „I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże”. Niesamowite jest to proroctwo Izajasza, które Łukasz odnosi do Chrystusa. Jezus przyniesie zbawienie nie tylko dla Żydów, ale dla wszystkich ludzi. „Zobaczą” zbawienie. U Izajasza napisane jest: „wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy”. Wszelkie ciało zobaczy Słowo. Zobaczy je dlatego, że stanie się ciałem. Proroctwa spełniają się i zarazem pozostają otwarte na przyszłość, na dalszą realizację. Zapowiedź Izajasza spełniła się w Jezusie, teraz realizuje się w Kościele, w całej pełni objawi się na końcu czasów. Adwent jest czasem słuchania obietnic, czekania. Spoglądania w przyszłość z nadzieją. Spodziewania się ratunku nie od rządców doczesnych, ale od Boga.