1 Po neutralnym pytaniu o ludzkie opinie pada kwestia najważniejsza: „A wy co mówicie o Mnie?”. Zauważmy, że to pytanie pada, gdy Jezus i uczniowie są w drodze. Czy to tylko nic nieznaczący szczegół? A może jednak podpowiedź, że na naszej drodze wiary takie sprawdzające pytanie musi się pojawiać raz po raz. Zwłaszcza na zakrętach albo wtedy, gdy wybór drogi staje się mniej oczywisty. Po iluś latach małżeństwa, zwłaszcza w momencie kryzysu, pada podobne pytanie małżonka: „Kim jestem dla ciebie?”. Tu nie chodzi tylko o wiedzę, ale o relację, więź, bliskość. „Czy wy Mnie naprawdę poznaliście?” – pyta Pan. Nie da się poznać Go z dystansu, ale tylko będąc w drodze z Nim. Nie da się poznać, nie kochając.

2 Nie jest łatwo zdać ten egzamin. Piotr się o tym przekonał boleśnie. Za jego wyznaniem wiary „Ty jesteś Mesjaszem” kryło się wiele fałszywych wyobrażeń. Piotr nie był jeszcze gotów przyjąć prawdy o krzyżu. Lider apostołów wyobrażał sobie, że Mesjasz zbawi świat jakoś inaczej. Był tak silnie przekonany do swoich wizji, że zaczyna prawić kazanie Temu, którego uznał za Mesjasza. „Wziął Go na bok i zaczął Go upominać…” Widzimy tu obraz nas samych. Przyznajemy Jezusowi rację, ale nie tak do końca. Rościmy sobie prawo do tego, aby Boża wola została uzgodniona z naszymi pomysłami na życie, na szczęście, na miłość, na Kościół, na świat. Wierzymy połowicznie, ufamy połowicznie, idziemy za Nim, trzymając bezpieczny dystans, gotowi w każdej chwili się wycofać, gdyby tylko coś nam nie pasowało.

3 „Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie”. Nazwanie Piotra szatanem jest bardzo mocną reakcją Pana. Tu nie ma czułości, tu jest twarde słowo napomnienia. Aż idzie w pięty. Ja też nieraz zasługuję na takie słowo. Co więcej, ono jest konieczne, żebym się nawrócił, opamiętał, przejrzał. Czytam właśnie w gazecie, że Jezus nie stawiał żadnych warunków grzesznikom. Miłosierdzie przeciwstawione nawróceniu. To kompletne pomylenie pojęć. Warto pogadać o tym z Piotrem na medytacji. On wie sporo o miłosierdziu i o nawróceniu.

4 „Jeśli kto chce pójść za Mną…” Pójście za Jezusem jest zawsze wyborem. Decyzja zakłada wolność. Kiedy człowiek się pogubi jak Piotr, kiedy ludzkie myślenie przesłoni mu Bożą perspektywę, wtedy nawet jeśli dostanie ostrą reprymendę od Pana, zawsze potem będzie to: „Jeśli chcesz, pójdź za Mną”. Zaproszenie do dalszej wspólnej drogi. Trzeba tylko „zaprzeć się samego siebie”. Czyli wyrzec się „ludzkiego myślenia”, poddać swoje „ja” Bożej mądrości. A jest to mądrość krzyża. Nie mam dźwigać krzyża Jezusa, ale swój. Czyli nieść ciężar swojego powołania, wierności. Godzić się na nieodzowną dawkę cierpienia, bez którego nie ma miłości. Być gotowym na śmierć z powodu tej miłości.