Radość, o której mówi Jezus. Radość Jezusa… Z jednej strony niebotycznie wysokie wymagania, umartwienie, cierpienie, wreszcie – krzyż. Z drugiej strony właśnie – radość… Radość, która płynąć ma z zachowywania przykazań. Oczywiście, wydać może się to dziwaczne, absurdalne albo nawet i perwersyjne – z zachowywania przykazań czerpać radość, wszak one czegoś od nas wymagają, a wymagań nie jesteśmy zwykle skłonni wiązać z radością ich spełniania. Jest tak jednak tylko wówczas, gdy wymagania traktować będziemy jako coś zewnętrznego, obcego, nam przeciwnego, co ogranicza, a nawet przekreśla naszą wolność. Jeśli zaś pojmować zachowywanie przykazań Bożych i trwanie w Jego miłości jako jedno, to związana z tym formuła radości w nas, i to radości pełnej, staje się zrozumiałym celem, celem, do którego warto zmierzać.