Wbrew naszej logice

Mądrość Jezusa i Jego apostołów nie mieści się w powszechnym rozumieniu tego pojęcia.

Przede wszystkim różni się od wiedzy nabytej przez naukę i doświadczenie, choć w Nowym Testamencie nie brakuje treści pochodzących z tradycji mądrościowej i przypominających sentencje rabinów. Takie zdania zawiera Kazanie na Górze: „Jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Nie może się ukryć miasto położone na górze. Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje”. Od nauczania mędrców Jezus jednak nie zależy, lecz głosi nową naukę: „Słyszeliście, że wam powiedziano, a ja wam powiadam”. Do tego najwyższego autorytetu odwołuje się św. Paweł: „Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan: żona niech nie odchodzi od swego męża”.

Źródło takiej nauki znajduje się wyżej niż ludzkie autorytety. Objawiona mądrość nie polega też na umiejętności stosowania wiedzy. Przy lekturze końcowych rozdziałów Ewangelii czy ostatniego listu św. Pawła czytelnik może mieć wrażenie, że większość słuchaczy odwróciła się od swoich nauczycieli. Zamiast wyznania wiary rozlegały się szyderstwa z Ukrzyżowanego. Pod koniec życia apostoła opuścili najbliżsi współpracownicy. Przed Ukrzyżowanym tylko setnik wyznał wiarę, choć nie był słuchaczem żadnej nauki Jezusa; do wiary doprowadziła go nie perswazja słów, lecz moc krzyża. W Drugim Liście do Tymoteusza św. Paweł wyraził przekonanie o skuteczności słów pozornie nieaktualnych: „głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę”.

Nadprzyrodzona mądrość nie utożsamia się również z rozpoznawaniem walorów świata i ludzi. Jezus wybrał uczniów nie z powodu ich osobistych zdolności. Największym apostołem pogan stał się prześladowca wyznawców Chrystusa spośród Żydów. Jedyną przyczyną wyboru jest bowiem Boży sąd o człowieku. Kilka zdań przed dzisiejszym czytaniem apostoł pisze: „Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych”. O tej pedagogii mądrości Bożej, która wymyka się logice ludzkiej, mówi jedna z najpiękniejszych modlitw Jezusa: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je tym, którzy są jak małe dzieci” (Mt 11,25).