1 Zauważmy, że rządca jest wprost nazwany nieuczciwym! Chrystus nie głosi więc pochwały kombinatorstwa. Hm, a może tę przypowieść uznamy za dowód poczucia humoru Jezusa? W każdym razie widać, że Pan doskonale zna zwyczajne życie. Rozumie ów prosty mechanizm samoobrony, który pojawia się w sytuacji zagrożenia. Kiedy grunt zaczyna nam się palić pod nogami, ratujemy siebie, jak się da. Walczymy, nawet nieuczciwymi metodami, o to, by spaść na cztery łapy. Bogatego właściciela z przypowieści nie można utożsamiać z Bogiem. Prawdopodobnie był takim samym kombinatorem jak jego rządca. Być może w zachowaniu swojego podwładnego zobaczył obraz samego siebie i właśnie dlatego docenił rozsądek zarządcy, mimo że sam na tym stracił. Istotą każdej przypowieści jest odniesienie życiowej sytuacji do rzeczywistości duchowej. Jezus chce nam powiedzieć: „Jeśli z taką zapobiegliwością i rozsądkiem walczycie o ratowanie swojej przyszłości na ziemi, to tym bardziej zawalczcie z taką samą determinacją o uratowanie życia wiecznego”. Trudne sytuacje zmuszają do radykalnych decyzji.

2 Można wydobyć jeszcze inny sens. Tu, na ziemi, jesteśmy tylko zarządcami majątku. Są nim nasze życie, talenty, powołanie. Nic nie należy ostatecznie do nas. Nieraz okazujemy się nieuczciwi w dysponowaniu tym, co otrzymaliśmy od Boga. Myślimy tylko o sobie. Ale nawet zwykły egoizm, elementarny rozsądek, czy wręcz wyrachowanie wymusza na człowieku postawę dzielenia się z innymi. Trzeba się zgodzić, że w naszym życiu nie ma idealnej bezinteresowności. Owszem, trzeba oczyszczać motywacje, ale jest pewien nieusuwalny paradoks: ratujesz siebie, gdy myślisz o innych; zyskujesz, gdy rozdajesz.

3 „Zyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną…” Jak to rozumieć? Trzeba to zdanie czytać w kontekście poprzedniej przypowieści i kolejnych zdań. Pieniądzom nie należy służyć, to one mają służyć człowiekowi. Do czego? Do zdobywania przyjaciół przez dzielenie się, przez jałmużnę, wydawanie ich na dobre cele. Jezus w dalszym fragmencie przeciwstawia „niegodziwą mamonę” temu, co jest „prawdziwym dobrem”. Uczeń Jezusa musi posługiwać się pieniędzmi, ale powinien strzec się uczynienia z nich celu, który przesłoni im Boga. Pieniądze łatwo stają się „złotym cielcem”. Jest w nich mroczna siła, która uzależnia od siebie. Przed tym ostrzega Jezus.

4 „Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie”. Ostatecznie chodzi o zarządzanie swoim życiem. Doczesność jest przygotowaniem do wieczności. Małe wybory są przygotowaniem do wyborów zasadniczych. Stąd ważność zwykłych dni, codziennych decyzji, w których w grę wchodzi dobro lub zło. Każdego dnia opowiadam się za Bogiem lub przeciw Niemu, buduję swoją przyszłość albo ją niszczę, staję się kimś albo staję się nikim.