Minister zdrowia ogłosił, że od 1 lipca tego roku wejdzie w życie rządowy program finansowania in vitro z budżetu państwa. Decyzja ta budzi poważne zastrzeżenia, czy państwo może finansować tę metodę bez uchwalenia ustawy, która w sposób szczegółowy regulowałaby zasady jej stosowania, a przede wszystkim określiła, czy w ogóle sztuczne zapłodnienie ma być dozwolone.

Prace nad ustawą bioetyczną trwają od 2007 r., jednak do dziś nie udało się uchwalić tej regulacji. Sprawa budzi olbrzymie kontrowersje, wywołała jeden z największych sporów światopoglądowych w Polsce w ostatnich latach. Premier obarcza winą za nieuchwalenie ustawy bioetycznej posłów. Jednak to tylko cześć prawdy, winę za taki stan ponoszą posłowie PO. Partie prawicowe i lewicowe nieustannie zgłaszają projekty ustaw bioetycznych, także w tym Sejmie cztery takie regulacje czekają na rozpatrzenie. Obstrukcję stosuje PO, która jest tak podzielona w tej sprawie, że nie jest w stanie wypracować jednego stanowiska. W rezultacie marszałek Sejmu blokuje debatę nad istniejącymi projektami. W tej sytuacji decyzja o finansowaniu in vitro bez ustawowego uregulowania tej sprawy, to próba obejścia parlamentu.

Wielu prawników uważa, że taka praktyka jest niezgodna z prawem. Prof. Andrzej Zoll twierdzi, że rozstrzygnięcie kwestii ochrony życia przy in vitro jest warunkiem podstawowym, dopiero potem można rozważać inne kwestie. – Tymczasem rząd wprowadzając finansowanie przy pomocy programu zdrowotnego, ten problem zupełnie pomija, dlatego taki tryb może być zaskarżony do Trybunału Konstytucyjnego – stwierdził w rozmowie z GN. Takie same stanowisko zajmuje pierwszy prezes Sądu Najwyższego Stanisław Dąbrowski: – Problem jest zbyt poważny, aby robić takie uniki, jak rząd. Mamy tu do czynienia z wartością fundamentalną, dotyczącą ochrony życia i dlatego trzeba najpierw uchwalić w tej sprawie ustawę – powiedział GN.

Finansowanie in vitro bez uchwalenia ustawy bioetycznej to po prostu skandal.