Kto by nie chciał wygrywać? Ja tak. Pasmo porażek rozciąga się na przestrzeni mojego życia jak wysokogórski łańcuch. I akurat te szczyty kojarzą mi się wybitnie z dolinami. Ile tych gorzkich pytań o to, dlaczego tak, a nie inaczej. Dlaczego zamiast sukcesu kolejne porażka? Łatwo wtedy oskarżać Boga o brak serca. Ale co to byłby za Bóg, który nie ma serca. Więc jak to jest? Światło przychodzi zazwyczaj wtedy, gdy odcinam się od mediów, ludzkiego gadania, własnej logiki i daję modlitewnego nura w słowo Boże. Krok wariata! Wszystko wskazuje na to, że Bóg inaczej rozumie zwycięstwo i czeka, aż na to wpadnę. Największy mój przeciwnik? Ja sam! Szukam szczęścia, do osiągnięcia którego potrzebuję aplauzu, pełnego portfela i brzucha. To mechanizm uzależnienia. Kolejna działka narkotyku daje chwilową ulgę, ale nie szczęście. Szczęście jest tam, gdzie jest wolność. A wolność jest w nas. Gdzieś to słyszałem : - ) Prawdziwy sukces to zgoda na porażkę. Panie, przepasz mnie swoją mocą do bitwy. Z samym sobą.