Dlaczego po przebiciu włócznią z Jego boku „natychmiast wypłynęła krew i woda” (J 19,34)? Czy zmiana kolejności ma jakieś istotne znaczenie? Choć między tymi dwiema wypowiedziami istnieje ścisły związek, to jednak ich treść nie jest identyczna. Pierwsza wzmianka o wodzie i krwi różni się od tej drugiej o krwi i wodzie.

Do pierwszego tekstu można podać uzupełniające się wyjaśnienia. Autor listu – zdaniem niektórych komentatorów – chciał wyróżnić dwa odrębne wydarzenia oznaczające ramy publicznej działalności Jezusa. Pierwszym Jego publicznym aktem było przyjęcie w Jordanie chrztu od Jana, który mówił o swojej działalności, że jest chrzczeniem wodą. Natomiast ostatnim aktem było to, co dokonało się „we krwi”, czyli śmierć na krzyżu. Inni komentujący zwracają uwagę, że Jan Chrzciciel mówił nie tylko o swoim chrzcie, ale także o chrzcie Jezusa – zapowiedzianym jako udzielany w Duchu Świętym. To drugie obmycie – chrzczenie w Duchu – było skierowane do ochrzczonych w wodzie, a jego celem było odpuszczenie grzechów wyznawanych przez tych, którzy od Jana przyjmowali chrzest. Cel ten został osiągnięty dzięki krwi wylanej na krzyżu. W tym przypadku określenia „w wodzie” i „we krwi” nie oznaczają krańcowych wydarzeń, ale odnoszą się do tego wszystkiego, co prowadzi do pojednania ludzi z Bogiem. W obydwu przedstawionych wyjaśnieniach kolejność elementów – najpierw wzmianka o wodzie, a potem o krwi – oznacza, że chodzi o całe ziemskie życie Jezusa. Innymi słowy, zbawienie jest dziełem Boga, ale dokonało się w życiu prawdziwego człowieka.

Odmienny sens ma wymienienie krwi przed wodą w relacji o śmierci Jezusa w Ewangelii św. Jana. Wyjście z boku krwi i wody przede wszystkim oznacza początek dawania życia wiecznego. Z boku Jezusa wypłynęła cała krew,
bo Jezus jest przedstawiony jako baranek paschalny, którego kości nie były łamane i którego krew uchroniła Izraelitów przed śmiercią w noc paschalną.
Wypłynięcie zaś wody ukazuje wypełnienie Jego zapowiedzi o napoju dającym
życie wieczne: „Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu” (J 4,14).