Archanioł Gabriel przyklęknął z szacunkiem, ale swobodne gesty jego rąk i nachylenie postaci w stronę Maryi sprawiają, że widz nie ma wrażenia uczestniczenia w przekazywaniu ważnej nowiny przez oficjalnego posłańca. To raczej pełna ciepła, swobodna rozmowa dwojga młodych osób. O tym, że dzieje się coś bardzo istotnego, świadczy natomiast umieszczenie w centrum kompozycji Ducha Świętego pod postacią białego gołębia. Otoczony jest On nadnaturalnym światłem, którego blask oświetla Gabriela i Najświętszą Maryję Pannę.

Obraz przedstawia scenę z Ewangelii według św. Łukasza (1,26-38), w której archanioł zapowiedział Maryi: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk 1,31). Jednocześnie Gabriel lewą ręką wskazuje tu Ducha Świętego, za którego sprawą ma się to wszystko wydarzyć. Maryja z pokorą pochyla głowę, mówiąc: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38).

Z prawej strony artysta umieścił trzy przedmioty, których rolą jest podkreślenie zalet Najświętszej Dziewicy. Na stoliku stoi wazonik z białymi liliami, symbolizującymi Jej czystość, i leży otwarta księga Pisma Świętego, świadcząca o Jej pobożności. Na podłodze widzimy natomiast koszyk z tkaniną do wyszywania, ukazujący pracowitość Maryi. Wysunięcie na pierwszy plan tego najmniej istotnego z trzech atrybutów Maryi sugeruje jednak jego dodatkowe znaczenie. Biała szmatka leżąca w koszyku może oznaczać jedną z koszulek, w które ubierano małe dzieci. To znaczy, że począwszy od dnia Zwiastowania Matka Boża będzie przygotowywać ubranka dla Jezusa. Jest to więc zapowiedź Bożego Narodzenia.