Nie z nich, lecz dla nich

Trudności w nauce języków obcych pojawiają się w opanowywaniu znaczeń krótkich wyrazów i przy właściwym posługiwaniu się nimi.

Dłuższe wyrazy mogą wprawdzie sprawiać więcej problemów w ortografii lub w poprawnej wymowie, to jednak kilkuliterowe słowa mieszają się o wiele częściej z tymi podobnie krótkimi. Ponadto takie wyrazy mają zwykle wiele znaczeń i występują w różnorodnych konstrukcjach. W każdym języku pełnią one jednak liczne i pożyteczne role. Do takich ważnych słów należą przyimki, które łączą się z innymi wyrazami lub wyrażeniami. Właśnie dzięki tym połączeniom nasze wypowiedzi stają się o wiele precyzyjniejsze. Na przykład zamiast dwuznacznego wyrażenia „nagroda nauczyciela” możemy powiedzieć jasno: „nagroda od nauczyciela” albo „nagroda dla nauczyciela”.

Autorzy biblijni, a zwłaszcza piszący listy Nowego Testamentu, korzystali z tych najkrótszych słów, udzielając jednoznacznych odpowiedzi na trudne pytanie o zbawienie: Jak grzesznik może zostać usprawiedliwiony przed Bogiem? Z nauczania św. Pawła słusznie wywodzono, że do Bożej sprawiedliwości nie mogą doprowadzić człowieka własne wysiłki moralne. Usprawiedliwienie jest darem całkowicie zależnym od Boga. To w Jego oczach człowiek staje się dobry – nie dzięki dobremu postępowaniu, lecz wyłącznie dzięki darmowej łasce. Także tej usprawiedliwiającej łaski nikt nie otrzymuje z zasługi za swoje dobre czyny, ale jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa.

Czy wiara zatem pozbawia uczynki jakiejkolwiek wartości? W dziejach teologii nie brakowało komentarzy radykalizujących krytykę Apostoła na temat przestrzegania Prawa Mojżeszowego w sposób upraszczający i może szokujący: „Uczynki prawa, w porównaniu z przekroczeniem prawa, są jeszcze większą bezbożnością i dlatego nie można ich pogodzić z wiarą” (Ernst Käsemann, Komentarz do Listu do Rzymian). Uważna lektura listów św. Pawła, a zwłaszcza tych skierowanych do Rzymian i do Galatów, pozwala dostrzec ścisły związek między jednakową dla nas wszystkich koniecznością usprawiedliwienia z wiary a potrzebą spełniania przez nas wszystkich dobrych czynów. We fragmencie z Listu do Efezjan znajduje się – wyrażone właśnie za pomocą przyimków – bardzo zwięzłe nauczanie o tym, że jesteśmy zbawieni przez wiarę, nie z uczynków, ale dla dobrych uczynków, abyśmy je pełnili.