Dynamit

To ostatni wywiad rzeka z o. Joachimem Badenim. Jak twierdzi, spisany z powodu nakazu, który otrzymał od Boga. Książka powstawała u schyłku jego życia, jest więc swego rodzaju testamentem. Czytając ją, myślałem sobie: „Boże, mieć taką wiarę, taki ogień, zapał, mając prawie 100 lat!”. O. Badeni wzywa chrześcijan, aby obudzili się z duchowego letargu. W porywający sposób mówi o Paruzji, czyli powtórnym, zwycięskim przyjściu Chrystusa na końcu świata.

Chrześcijanie zapomnieli o tej prawdzie i dlatego ich wiara staje się mdła i nijaka. Cóż to za żołnierz, który nie wierzy w zwycięstwo. Chrześcijanin, któremu brakuje wiary w zwycięstwo Chrystusa, zdziała niewiele. Nie chodzi wcale o wyznaczanie dat ani o snucie przerażających wizji. Chodzi o całkiem proste przekonanie, że świat zmierza do Boga i dlatego wierzący powinni częściej modlić się „marana tha” (Przyjdź, Panie!), wzorem uczniów Chrystusa z pierwszych wieków.

Badeni z perspektywy Paruzji przenikliwie ocenia świat i Kościół. Znakomite są jego analizy dotyczące współczesnego Antychrysta. Jest on kimś bardzo sympatycznym, potrafi znakomicie kamuflować zło, pokazując je jako coś miłego i doskonale funkcjonującego, uważa zakonnik. Głos pokusy brzmi dziś tak: „To, co wam proponuję, to dobrobyt. Wszystko, co wam służy, jest dobre”. Antychryst przekonuje, że „zło nie musi być odrażające”, a on sam potrafi skutecznie rządzić światem.

Dlatego duszpasterze powinni uświadamiać, że zło jest złem i przypominać, że zwycięstwo dobra jest pewne. Dominikanin kilkakrotnie ostrzega przed diabłem. Odsłania też przed czytelnikami świat swojej wiary – prostej i zarazem głębokiej. „Wszystkie kobiety na ziemi razem wzięte nie potrafią nawet w jednym procencie tak zadziałać urokiem jak Pan Bóg. Mówię to z własnego doświadczenia” – wyznaje. „Trzeba przekonywać ludzi, że wiara to dynamit” – dodaje. Ktokolwiek sięgnie po tę książkę, ma szansę tego doświadczyć.

O. Joachim Badeni, Judyta Syrek, Uwierzcie w koniec świata! Współczesne proroctwo o powtórnym przyjściu Chrystusa, Znak, Kraków 2010, s. 160.

oceń artykuł