Skała

Słowo „katedra” kojarzy się nam z kościołem biskupa, ale pierwotnie oznaczało podwyższone miejsce w prezbiterium, na którym zasiadał biskup. Był to symbol jego biskupiej władzy i jedności lokalnego Kościoła. Święto Katedry św. Piotra nawiązuje właśnie do tego pierwotnego znaczenia słowa „katedra”. To święto, znane już w IV wieku, zwraca uwagę na wyjątkową rolę św. Piotra i jego następców, czyli na tzw. prymat papieski.

Szymon Piotr, prosty rybak znad Jeziora Galilejskiego, bynajmniej nie człowiek z żelaza, usłyszał od Jezusa słowa: „Ty jesteś Piotr (skała), na tej skale zbuduję mój Kościół. (…) I tobie dam klucze królestwa niebieskiego” (Mt 16,18-19). Sam Jezus uczynił Piotra pierwszym z Dwunastu i przekazał mu specjalną odpowiedzialność za swoją owczarnię. Jezusowi nie chodziło o osobisty przywilej dla św. Piotra, ale o trwały urząd, który ma być przekazywany innym. Rzym stał się miejscem męczeńskiej śmierci św. Piotra, dlatego biskup Rzymu jest jednocześnie następcą św. Piotra w jego apostolacie. Katedra św. Piotra symbolizuje właśnie ów papieski urząd oraz wyraża ideę tzw. sukcesji apostolskiej, czyli przekazywania tej posługi.

Pierwsza Bazylika św. Piotra, wzniesiona za czasów cesarza Konstantyna, została zbudowana nad starożytnym cmentarzem. Podczas jej budowy zniwelowano sporą część wzgórza watykańskiego. Wszystko po to, by ołtarz znalazł się dokładnie nad prawdopodobnym miejscem pochówku św. Piotra. Badania archeologiczne pod bazyliką potwierdziły istnienie w tym miejscu starożytnego grobu z napisem „Piotr jest tutaj”. W Bazylice św. Piotra znajdują się także resztki drewnianego krzesła, na którym miał zasiadać sam św. Piotr. Ta relikwia przechowywana jest w potężnej rzeźbie Berniniego, która znajduje się za głównym ołtarzem.

Święto Katedry św. Piotra skłania do wdzięczności za posługę człowieka w białej sutannie. W czasach obowiązkowej podejrzliwości wobec wszelkich autorytetów, w czasach kultu swojego widzimisię, papiestwo wyróżnia się jako instytucja ustawiona jakby pod prąd współczesnych trendów. Gdy wmawia nam się, że nie ma żadnych niezmiennych zasad, a jedynie „moja” lub „twoja” mała prawda, on wytrwale przypomina, że istnieje wielka, niezmienna, trwała Prawda. Prawda o Bogu i o człowieku. Posługa papieża chroni nas przed utonięciem w przeróżnych bagienkach, pomaga stawiać nasze kroki na skale, daje nadzieję.