Pochwała mrówki

A kiedyż ze snu powstaniesz? Trochę snu i trochę drzemania, trochę założenia rąk, aby zasnąć: a przyjdzie na ciebie nędza jak włóczęga i niedostatek – jak biedak żebrzący”.
Prz 6, 6–11

Najbardziej dosadne napiętnowanie lenistwa znajdziemy u niezawodnego Syracha: „Leniwiec przyrównany będzie do krowiego nawozu, każdy, kto go podniesie, otrząśnie rękę” (Syr 22,2). Jezus spotykając uczniów idących do Emaus, zarzuca im duchowe lenistwo, które zamyka oczy na Boże tajemnice: „O nierozumni i leniwi w sercu! (Łk, 24, 25) Św. Paweł nieraz podkreślał, że jego ręce same „zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy” (Dz 20,34). „U nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy” (2 Tes 3,8). Apostoł gani tych, którzy czekając na rychły koniec świata, porzucają swoje obowiązki.

„Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je! Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli”.
2 Tes 3,10–12

Na rycynie:
Zakonnica symbolizująca Kościół próbuje bezskutecznie zbudzić śpiącego na krześle mężczyznę. Wyciąga w jego kierunku rękę z różańcem, zapraszając do modlitwy, jednak jej wysiłki pozostają niezauważone. To ilustracja grzechu lenistwa. Obraz jest częścią kompozycji Hieronymusa Boscha „Siedem grzechów głównych”, namalowanej ok. 1480 roku na blacie stołu, przechowywanej w madryckim Muzeum Prado. fot. Zasoby internetu