Bliżej Unii?

To sukces konserwatywnego rządu islamskiej partii AKP. Zdaniem premiera Recepa Tayyipa Erdogana, zreformowana konstytucja ograniczy wpływ armii na życie kraju oraz w większym stopniu będzie spełniać normy unijne, co może się stać przepustką dla Turcji do Unii Europejskiej.

Pozytywny sygnał wyszedł także z Brukseli: „Komisja Europejska jest przekonana, że nowa konstytucja będzie mocnym fundamentem dla rozwoju demokracji w laickiej Turcji zgodnie ze standardami europejskimi i warunkiem ewentualnego wejścia tego kraju do Unii Europejskiej” – powiedział unijny komisarz ds. rozszerzenia.

Co do tego można mieć jednak wątpliwości. Po pierwsze, słuszne ograniczenie władzy wojskowych niekoniecznie idzie w parze z uznaniem praw mniejszości – przede wszystkim Kurdów i chrześcijan. Po drugie, reformy w Turcji nie zmienią faktu, że nie jest to kraj europejski, a więc nie powinien być przyjęty do UE.

Paradoks sytuacji w Turcji polega na tym, że wojsko stoi na straży laickości państwa. Ale laickości radykalnej, sztucznie eliminującej religię ze sfery społecznej. Rządząca partia chce demokratyzacji i przywrócenia islamowi należnego mu miejsca. I niech tak będzie, skoro większość Turków tego chce. Tylko niech Bruksela zastanowi się nad konsekwencjami przyjęcia do UE potężnego kraju islamskiego.