Benedykt XVI kończy 93 lata

16 kwietnia papież senior Benedykt XVI kończy 93 lata. Jako następca papieża św. Jana Pawła II kierował Kościołem katolickim od 19 kwietnia 2005 r. aż do swojego zaskakującego ustąpienia w 2013 r. W dziejach Kościoła katolickiego był 265. papieżem. Przybrał imię Benedykta, nawiązując do "papieża pokoju" Benedykta XV oraz patrona Europy i założyciela zakonu benedyktynów, św. Benedykta z Nursji.

Był też pierwszym Niemcem na tym urzędzie od czasów Wiktora II (1055-57). Przed wyborem na następcę św. Piotra w latach 1983-2005, pełniąc jeden z najwyższych urzędów watykańskich prefekta Kongregacji Nauki Wiary, był najbliższym współpracownikiem papieża Polaka.

Na początku kwietnia br. abp Georg Gänswein, prywatny sekretarz Benedykta XVI, zapewnił: “Dzięki Bogu wszyscy dobrze sobie radzimy w klasztorze Mater Ecclesiae, szczególnie papież senior Benedykt XVI”. Zaznaczył, że w obecnej sytuacji pandemii koronawirusa papież senior nie przyjmuje żadnych gości. „Żyjemy jak w surowej klauzurze” – wyznał abp Gänswein i dodał: „Nie ma żadnych wizyt i nie składamy żadnych wizyt. Jak wszyscy wiedzą, rządzą teraz odpowiednie wymagania, które nie pozwalają na to i których oczywiście przestrzegamy”.

Abp Gänswein, mówiąc o 93. rocznicy urodzin papieża seniora, powiedział, że nie planuje się żadnych „delegacji ani tym podobnych”. „Będzie to spokojny dzień bez żadnych uroczystości. Mamy nadzieję i modlimy się, aby przytłaczająca pandemia wkrótce została przezwyciężona” – powiedział prefekt Domu Papieskiego.

Z kolei w reportażu nadanym przez bawarską telewizję BR na początku stycznia i nakręconym w klasztorze Mater Ecclesiae i Ogrodach Watykańskich Benedykt XVI pokazany jest w czasie modlitwy oraz spaceru, gdy korzysta z chodzika, gdy siedzi na ławce, na wózku inwalidzkim i za biurkiem. Ma problemy z poruszaniem się i mówi słabym głosem. „Kiedyś miałem świetny głos, teraz już nie funkcjonuje”, przyznaje papież senior. Dodaje, że przestrzega ścisłego rozkładu dnia.

Sekretarz Benedykta XVI opowiada o tym, co emerytowany papież robi na co dzień, począwszy od porannej Mszy św., którą razem odprawiają o 7.30. Sporą część dnia papież senior spędza w bibliotece, otoczony książkami. – Życie profesora teologii Josepha Ratzingera odzwierciedla się w tysiącach książek. Mówi, że wszystkie etapy jego życia są związane z książkami i z nimi spędza każdy dzień – mówi arcybiskup. Dodaje, że „Benedykt jest (...) człowiekiem o trzeźwym umyśle”, jednak „utracił dość dużo sił fizycznych”.

Papież senior wspomina często swoją rodzinną Bawarię. – Stale jestem bardzo związany z Bawarią i zawsze co wieczór powierzam nasz kraj Panu – zwierza się Benedykt XVI, który w swym domu przechowuje pamiątki związane z ojczyzną. Również jego kucharki starają się przygotowywać mu bawarskie potrawy. – Papież uwielbia zwłaszcza słodkie dania swej ziemi – tłumaczy abp Gänswein.

Ujawnia też, że papież senior nigdy nie żałował swej rezygnacji z 2013 r. Była to decyzja „długo podejmowana i przemodlona”, więc Benedykt XVI jest całkowicie w zgodzie z samym sobą”.

Profesor Bawarczyk

Benedykt XVI urodził się jako Joseph Alois Ratzinger 16 kwietnia 1927 w górnobawarskim Marktl am Inn, w Wielką Sobotę. W kilka godzin po urodzeniu noworodka ochrzcił w miejscowym kościele św. Oswalda ks. Josef Stang. “Fakt, że byłem pierwszym ochrzczonym w nowo święconej wodzie, uważano za szczególny znak” – wspominał po latach w swojej autobiografii „Moje życie”. Podkreślił, że zawsze z wdzięcznością myśli o tym, iż jego życie od początku było „zanurzone w tajemnicy Wielkanocy”.

Jego ojciec był żandarmem, a matka gospodynią domową. Dzieciństwo i młodość spędził głównie w Traunstein. W 1943 r. J. Ratzinger zostaje wcielony do wojska jako pomocnik w artylerii przeciwlotniczej, później jest w służbie pracy Trzeciej Rzeszy przy budowie południowo-wschodniego wału obronnego i w końcu służy w jednostce obrony. Tuż przed kapitulacją hitlerowskich Niemiec opuścił koszary i powrócił do Traunstein. W 1945 r. na krótko trafił do amerykańskiego obozu jenieckiego w Neu-Ulm, z którego został zwolniony 19 czerwca 1945 r.

W 1946 r. zdaje maturę w Traunstein. W latach 1946-1951 studiuje w seminarium duchownym we Fryzyndze i w Monachium. Wspólnie ze swoim bratem Georgiem 29 czerwca 1951 r. w katedrze we Fryzyndze przyjmuje święcenia kapłańskie. W 1953 r. zdobywa stopień doktorski na podstawie pracy o św. Augustynie, zatytułowanej “Lud i Dom Boży w nauce św. Augustyna o Kościele”. Zostaje wykładowcą dogmatyki i teologii fundamentalnej we Fryzyndze. Cztery lata później habilituje się na podstawie rozprawy pt. „Teologia dziejów u św. Bonawentury” i zostaje profesorem kolegium we Fryzyndze.

W latach 1959-63 jest profesorem w Bonn, a później w Münster. W latach 1962-65 podczas Soboru Watykańskiego II ks. prof. Ratzinger jest teologicznym doradcą kard. Josefa Fringsa, arcybiskupa Kolonii i przewodniczącego episkopatu RFN. Współpracuje nad ostateczną wersją najważniejszych dokumentów soborowych. Zajmuje ważne stanowiska w episkopacie Niemiec i w Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Watykanie.

Lata 1966-69 to profesura teologii dogmatycznej w Tybindze. Na podstawie wykładów dla studentów wszystkich fakultetów w 1968 r. powstaje jedna z najbardziej znanych książek Josepha Ratzingera pt. „Wprowadzenie w chrześcijaństwo”.

Od 1969 do 1977 r. jest profesorem Uniwersytetu w Ratyzbonie, gdzie jest też wicerektorem i wykłada dogmatykę. Jednym z jego studentów jest Christoph Schönborn, przyszły arcybiskup Wiednia i kardynał.

25 marca 1977 r. Paweł VI mianuje ks. Ratzingera arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Jego zawołaniem biskupim są słowa: „Współpracownicy prawdy”. Sakrę nowy biskup przyjmuje 28 maja 1977 r. z rąk biskupa Würzburga – Josefa Stangla, a 27 czerwca w wieku 50 lat zostaje kardynałem.

W 1981 r. Jan Paweł II powołuje kard. Ratzingera na stanowisko prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Już w pierwszych latach pełnienia przezeń tej funkcji dochodzi do polemik z teologią wyzwolenia, m.in. z ks. Gustavo Gutierrezem z Peru (1983) oraz z braćmi Clodovisem i Leonardem Boffami z Brazylii (1984/85). W kwietniu 1986 r. ukazuje się “Instrukcja o niektórych aspektach teologii wyzwolenia”, która łagodzi konflikty i toruje drogę dla teologii wyzwolenia nieukierunkowanej na marksizm.

W 1986 r. Jan Paweł II mianuje kard. Ratzingera przewodniczącym Komitetu ds. opracowania nowego Katechizmu Kościoła Katolickiego, który zostaje wydany w 1992 r.

W ostatniej dekadzie wieku oraz na początku obecnego jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary bardzo aktywnie współpracuje z Janem Pawłem II w zakresie zapoczątkowania nowej, nadzwyczaj konsekwentnej strategii Stolicy Apostolskiej w zakresie zwalczania nadużyć wykorzystywania seksualnego małoletnich przez księży. Jest autorem nowym norm prawnych w zakresie ścigania tych przestępstw oraz stosowania niezbędnej profilaktyki.

« 1 2 3 »