Prawda życia

Wielki Czwartek 1968 r. Jeszcze się zima z wiosną przesila, ­jeszcze na pobliskich górach leżą śniegowe płaty, ale wieje już zapachem pobudzonej słońcem przedwiosennej ziemi i w zacisznych, nasłonecznionych miejscach wyrasta nieśmiałą zielenią pierwsza trawa. Kondukt wyrusza z ogrodniczego domku Pani Zofii – dodajmy: w Górkach Wielkich. Tak pisał w „Gościu Niedzielnym” ks. Andrzej Sapiński o pogrzebie zmarłej 9 kwietnia Zofii Kossak. Czytelnik jednak ma wrażenie, że to cytat z „Roku polskiego” przepięknej opowieści o polskim „obyczaju i wierze”. Właśnie tak pisała autorka „Nieznanego kraju” o przedwiośniu, o obrzędach i obyczajach wielkanocnych. Teraz ta przyroda, młoda zieleń, jeszcze ciemny Beskid i pękające lody na Brennicy żegnają pisarkę.