Nowy numer 13/2024 Archiwum

Niezwykłe uznanie dla zwykłej pracy

Nie można żyć wiarą oderwaną od czynów. Proza życia staje się poezją wieczności w sposób niewidoczny, ale realny.

W obliczu apokaliptycznych proroctw zniszczenia świątyni jerozolimskiej i końca świata, wygłoszonych przez Jezusa, wydaje się co najmniej zdumiewającą zachęta Pawła skierowana do Tesaloniczan, by nie zaprzestawali zwykłej pracy. Nad czym trzeba rzeczywiście pracować w dniu palącym jak piec? W perspektywie końca historii jesteśmy wzywani, by wyzbywać się egoizmu. Cóż bowiem znaczą słowa: „by dla nikogo nie być ciężarem”, jeśli nie wyrzeczeniem się wszelkich form wykorzystywania bliźnich?

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Zapisane na później

Pobieranie listy