Skrajny i populistyczny

Na pewno prezentowany oleodruk nie jest też wielkim dziełem sztuki. Ale ma jedną zaletę – w prosty sposób próbuje pokazać świętość Eucharystii. Nie ukrywam, że coraz bardziej lubię te i podobne święte obrazki sprzed lat. Zresztą chyba nie ja jeden. Od wielu już lat trwa proces przywracania starym kościołom pierwotnego wyglądu. Na swoje miejsca wracają nastawy ołtarzowe i figury. Dzieje się to powoli, ale konsekwentnie. I co ważne, przez nikogo nie jest inspirowane. Nie ma odgórnego zalecenia. Jakby księża i wierni wyczuwali, że lepiej będą się czuli w kościele wypełnionym obrazami świętych. Wydaje mi się, że w tym procesie daje o sobie znać jakiś rodzaj tęsknoty za większą sakralnością przestrzeni kościelnej, za jej wyjątkowością. Za większym szacunkiem do tego, co święte. Ta tęsknota jest tym bardziej zrozumiała, że przestrzeń publiczna, choć w wielu miejscach pięknieje, to jednak nie ma w niej miejsca na nowe elementy religijne. No, może poza przydrożnymi krzyżami, stawianymi samowolnie przez bliskich ofiar wypadków drogowych, ale to już zupełnie inna historia.