Nowy numer 13/2024 Archiwum

Polsko, poślij aborcję do domu, czyli w diabły

Nie mamy problemu z aborcją. Problem ma zupełnie kto inny, zainteresowany pieniędzmi, ciałami i duszami Polaków.

Całkowity zakaz aborcji nie byłby dla Polaków żadnym problemem, gdyby z telewizji, z internetu i z gazet nie dowiedzieli się, że jest problemem. Osób, które, w obecnym kształcie polskiego prawa, mogłyby być zainteresowane legalnym zabiciem swojego dziecka, jest niewiele. Dlatego też ta sprawa nie powinna wywoływać żadnych emocji społecznych. A jeśli wywołuje, to tylko ze względów propagandowych. Histerię garstki zakręconych ideologicznie feministek i grupy cynicznych lobbystów biznesu aborcyjnego rozdyma się do niebotycznych rozmiarów, bo tu chodzi o precedens. O fatalny (z punktu widzenia abortofilów) przykład dla świata. O odwrócenie tendencji, nad którymi od lat ciężko pracują całe sztaby inżynierów społecznych. Tyle lat wmawiania światu, że miarą cywilizacji i praw człowieka jest dostępność aborcji, nie może zostać tak po prostu przekreślonych. Zbyt wielkie pieniądze za tym stoją. I zbyt silne środowiska. My, chrześcijanie, wiemy, że głównym inspiratorem aborcji jest sam Książę Ciemności, szczególnie zainteresowany właśnie tą formą niszczenia człowieka. Więc to tak łatwo nie odpuści. Ale odpuścić musi. Mamy Rok Miłosierdzia, mamy nieoczekiwaną zmianę konfiguracji politycznej. Jeśli nie teraz, to kiedy?

Powinniśmy być świadomi, o jaką stawkę tu chodzi, bo inaczej nie zrozumiemy przyczyn takiej skali kłamstwa i furii, jaka w obronie ideologii zabijania niewinnych ludzi zaczyna się rozpętywać.

Przez całe dziesięciolecia aborcyjny Moloch szedł naprzód i naprzód, pożerając coraz liczniejsze dusze ludzi za aborcję odpowiedzialnych, którzy nigdy tego nie żałowali. Te rejony świata, gdzie szło to z oporami, zbywało się pogardliwym: „A co te dzikusy wiedzą”. Z Polakami to jakoś trudniej. Przecież naród w środku Europy, który ostatnio przez prawie dekadę utrzymywał u władzy najlepszą ekipę w galaktyce, nie może składać się z samych dzikusów. Więc jeśli Polska wprowadzi całkowity zakaz aborcji (a dokładniej: całkowitą zgodę na ludzkie życie), to będzie trudne do wytłumaczenia, a może się stać zaraźliwe.

W Polsce praktycznie nie ma konfliktu społecznego wokół zakazu aborcji – ten konflikt ma nam zostać wdrukowany. Temu służą bezczelne ustawki w kościołach i informowanie Polaków o tym, jak też świat załamuje nad nami ręce. Temu służą kłamstwa o projekcie ustawy, temu też posłużą zapewne inne akcje w rodzaju happeningów garstki własnych i importowanych ideologów śmierci.

PiS oczywiście niechętnie wchodzi w tę sprawę, bo się boi, ale boi się niepotrzebnie. Im szybciej dojdzie do zniesienia aborcji, tym lepiej. PiS musi to zrobić teraz, żeby przed następnymi wyborami Polacy zdążyli zauważyć, że po zniesieniu prawa do zabijania dzieci, nie tylko nie ma katastrofy, ale że to prawo naprawdę służy życiu.

Właśnie tego najbardziej boją się rzecznicy aborcji – czasu funkcjonowania godziwego prawa, który stanie się DOWODEM, że wszelkie aborcyjne strachy były kłamstwem. Trzy lata trwania „koszmarnego prawa”, które żadnej kobiecie nie wyrządzi krzywdy, wystarczą, żeby Polacy doświadczalnie przekonali się, kto kłamał, a kto mówił prawdę.

Abortofile, oczywiście, będą kłamać, będą maszerować, poruszą piekło i ziemię, i zachodnie agencje informacyjne, żeby nie doszło w Polsce do zniesienia aborcji. Bo gdy dojdzie, przemówią fakty. A z nimi walczy się dużo trudniej.

Czy ktoś pamięta, jak lewica walczyła, żeby w Polsce nie zaczął obowiązywać konkordat? Wydawało się nieomal, że krowy stracą mleko, a sklepy monopolowe wódkę, jeśli do tego dojdzie. W kółko i w kółko straszyli Polaków, co też się strasznego wydarzy. Aż przyszła nowa ekipa, konkordat wprowadziła – i co? I tyle, że od tamtego czasu łatwiej wziąć ślub, bo nie trzeba dwóch ceremonii, cywilnej i kościelnej. Ot i cała różnica, jaką przeciętny Kowalski odczuwa. Jest lepiej i nikomu, poza garstką antykościelnych obsesjonatów, to nie przeszkadza.

Tak będzie i teraz, jeśli Polska wreszcie pośle aborcję w diabły, czyli tam, skąd przyszła. I to nie tylko dlatego, że na to wskazuje prosta kalkulacja. Przede wszystkim dlatego, że temu będzie towarzyszyło Boże błogosławieństwo. Zaufaj, Polsko. Zaufajcie, politycy.

 

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Franciszek Kucharczak

Dziennikarz działu „Kościół”

Teolog i historyk Kościoła, absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, wieloletni redaktor i grafik „Małego Gościa Niedzielnego” (autor m.in. rubryki „Franek fałszerz” i „Mędrzec dyżurny”), obecnie współpracownik tego miesięcznika. Autor „Tabliczki sumienia” – cotygodniowego felietonu publikowanego w „Gościu Niedzielnym”. Autor książki „Tabliczka sumienia”, współautor książki „Bóg lubi tych, którzy walczą ” i książki-wywiadu z Markiem Jurkiem „Dysydent w państwie POPiS”. Zainteresowania: sztuki plastyczne, turystyka (zwłaszcza rowerowa). Motto: „Jestem tendencyjny – popieram Jezusa”.
Jego obszar specjalizacji to kwestie moralne i teologiczne, komentowanie w optyce chrześcijańskiej spraw wzbudzających kontrowersje, zwłaszcza na obszarze państwo-Kościół, wychowanie dzieci i młodzieży, etyka seksualna. Autor nazywa to teologią stosowaną.

Kontakt:
franciszek.kucharczak@gosc.pl
Więcej artykułów Franciszka Kucharczaka