Kiedy zakaz in vitro?

Obiecana w kampanii przez Zjednoczoną Prawicę „wielka zmiana” dokonuje się także w sferze wartości.

Minister zdrowia Konstanty Radziwiłł poinformował, że program refundacji procedury in vitro będzie kontynuowany tylko do połowy przyszłego roku. W pierwotnych plamach rządu Platformy właśnie do tego czasu miało odbywać się finansowanie in vitro, ale w ostatnich dniach urzędowania ówczesny minister zdrowia przedłużył go na trzy i pół roku, do grudnia 2019 r., i przeznaczył na ten cel ponad 300 mln zł. Miesiąc temu w rozmowie w "Gościem Niedzielnym" minister Radziwiłł stwierdził, że trzeba się poważnie zastanowić, czy nie ma innych, ważniejszych priorytetów w ochronie zdrowia w sytuacji, gdy budżet ministerstwa jest ograniczony. Jak widać okazało się, że są.

Ale koniec z finansowaniem tej niezwykle kosztownej metody - według moich obliczeń koszt urodzenia jednego dziecka w ramach tego programu to ponad 40 tys. złotych - nie rozwiązuje problemu sztucznego zapłodnienia.

Metoda ta powinna być zakazana z co najmniej dwóch powodów. Pierwszy to fakt, że w jej trakcie dochodzi do zabijania ludzkich zarodków. Obecna regulacja, dotycząca in vitro, zezwala na takie praktyki. Z moich rozmów z posłami Zjednoczonej Prawicy wynika, że cześć będzie chciała zmienić tę regulację, aby wykluczyć możliwość zabijania zarodków. Jednak metoda ta powinna być zakazana, gdyż dziecko poczyna się w sposób sztuczny, nie zapewnia dziecku takich samych warunków poczęcia jak naturalna, do tego zwiększa ryzyko powikłań i chorób genetycznych. Dlatego Kościół uważa, że powinna być zakazana, nawet, gdy wykluczy się zabijanie zarodków.

W Sejmie jest grupa posłów, którzy z tych powodów będą dążyć do całkowitego zakazu in vitro. Sprawa sztucznego zapłodnienia będzie dla posłów prawicy sprawdzianem, czy ich deklarację przestrzegania katolickiego systemu wartości są prawdziwe.