On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna (Kol 1, 13).

Jesteśmy przeniesieni. To nie przenośnia.
Przeniósł nas do królestwa Syna. Co to znaczy? Nie jesteśmy już z tego świata. Obowiązuje nas etykieta Jego dworu, reguły panujące w Jego królestwie. Grzech nie ma nad nami władzy. Upadniemy. Nie raz. Ale nie jesteśmy zdeterminowani, sparaliżowani, pozbawieni możliwości wyboru.

Nasz największy problem polega na tym, że tłumaczymy Biblię w oparciu o to, co widzimy za oknem, za punkt wyjścia biorąc rzeczywistość tego świata (depresje, przepełnione oddziały onkologii, klasa II gimnazjum, która kpi w żywe oczy z katechety itd). To podcina skrzydła. Obowiązuje nas odwrotny kierunek. Powinniśmy Biblią tłumaczyć ten świat. To Słowo Boże jest prawdą, ono jest punktem wyjścia. „Niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie” (Mt 6, 10) – odpowiedział Jezus, gdy uczniowie zapytali Go, w jaki sposób mają się modlić.

Nasze zadanie? Ściągać Królestwo na ziemię. Naprawiać to, co zepsute, skażone przekleństwem, przychodzić do chorych, udręczonych, leżących na łopatkach i proroczo zapowiadać „przybliżyło się do was królestwo”. Błogosławić to, co jałowe, pozbawione życia.

Gdyby Paweł i Sylas byli Polakami i siedzieliby w więzieniu unieruchomieni w dybach, to pewnie pisaliby protest-songi (np. nasze ulubione „tak mi źle, tak mi źle, tak mi szaro”) albo słaliby petycje na Wiejską. Co robili? W najczarniejszej godzinie nocy śpiewali hymny uwielbienia. Gdyby trzej młodzieńcy wrzuceni do pieca z rozkazu Nabuchodonozora urodzili się nad Wisłą, doskonaliliby się w „hejtowaniu”. A oni wychwalali Boga w najbardziej absurdalnym momencie, jaki możemy sobie wyobrazić. To w piecu powstał jeden z najpiękniejszych hymnów uwielbienia, jaki zawiera Biblia!

Dostaniemy po głowie. Nie obędzie się to bez sprzeciwu, utrapień, „schodków”, prześladowań, złośliwych komentarzy tych, którzy „znajdą problem na każde rozwiązanie", ale w niczym nie zmienia to naszej misji. Biblia nie mówi: „wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego; lecz z niektórych Pan go wybawia”. Zapowiada, że spadnie na nas wiele, ale On uwolni od wszystkiego (Ps 34, 20). Tak obiecał.